تمرکز و عدم تمرکز سازمانی با نگاهی به منابع اسلامی

مشاهده نابسامانی های اداری صاحبنظران دلسوز را بر آن داشته است که نسبت به تحول در سیستم اداری بیندیشنده و راه حل هایی جهت حل آن پیشنهاد کنند. در این راستا باید گفت مشکل کشور ما نداشتن منابع و امکانات نیست، بلکه مشکل عمده کمبود مدیران لایق و توانمندی است که بتوانند از این امکانات بهره گیری شایسته و کارآمد بکنند؛ از این رو در این تحقیق راهکارهایی برای شکوفا کردن استعدادها و ابتکارات نیروی انسانی سازمان ها جهت جبران این کمبود ارائه شده است. اصطلاح ((تمرکز و عدم تمرکز)) در علوم ((اداری، سیاسی و مدیریتی)) کاربرد متفاوت دارد؛ البته در همه آنها یک وجه مشترک وجود دارد و آن این است که تمرکز و عدم تمرکز نشانگر شکل و ترکیب قدرت در تصمیم گیری است؛ بدین معنا که منظور از تمرکز این است که قدرت تصمیم گیری در اختیار افراد معدودی در بالاترین سطح قرار گیرد و اگر این قدرت در سطوح مختلف نظام سیاسی، اداری و یا سازمانی توزیع شود عدم تمرکز تحقق خواهد یافت. در این پژوهش موضوع تمرکز و عدم تمرکز، تنها از نظر نظام اداری و بویژه تشکیلات داخلی سازمان مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در فصل دوم این رساله با بهره گیری از نظرات و تحقیقات دانشمندان، جوانب مختلف موضوع تمرکز و عدم تمرکز بیان شده است و در فصل چهارم با تجزیه و تحلیل گزاره های دینی تلاش شده است که راه حل و الگوی مناسبی جهت بهبود کیفیت مدیریت در سازمان ها و ادارات کشور ارائه شود. براین اساس می توان گفت که اسلام نظر به عدم تمرکز متعادل دارد؛ بدین معنا که تصمیم گیری نسبت به مسائل مهم و استراتژیک به عهده مدیریت عای باشد و اختیار تصمیم گیری نسبت به مسائلی که اختصاص به حیطه کاری مدیران سطوح پایین دارد به خود آنها تفویض شود.